ΓεύΣη Απο Ζωή Της Λίζας

 Όνομα : Λίζα
κατάσταση : παντρεμένη , παδιά δύο : Λίλιαν,5χρονων και Σοφία 3χρονών , ετών : 32 .
Μετά από μια πρωινή επίσκεψη σήμερα , κάπου σε κάποιο νοσοκομείο της Αθήνας .
Ο προηγούμενος μήνας ήταν καλός οι καρκινικοί δείκτες της φίλης μου είχαν πέσει εντελώς και μετά από πέντε χειρουργεία είπαμε και μας είπανε πως επιτέλους πάει καλά. Έβγαλε και τη μάσκα οξυγόνου που τρόμαζε τις μικρές αλλά στο τέλος λέγαμε πως η μαμά είναι σούπερ ήρωας και φοράει μάσκα.... Σήμερα είναι άσχημα τα πράγματα . Ούτε φαί πλέον , μόνο σωληνάκια παντού. Η μάνα της είχε ανοίξει την τηλεόραση το πρωί και όπως όλη την ημέρα οι διαφημίσεις από εκπομπές μαγειρικής οργίαζαν τρελά , φαγητά έφευγαν , γλυκα ερχόντουσαν , λές και γινόταν επίτηδες ,
 η κυρα Σοφία της λέει Λίζα μου , να την κλείσω γιατί ξέρω παιδί μου σου λείπει το φαι και θα το ζηλεύεις  και Η Λίζα μας κοιτάει και απαντάει , Η γεύση της ζωής μου λείπει μάνα, όχι του φαγητού!!! Η γεύση της ζωής !!
Αφιερωμένο σε κάθε μαχητή εκεί έξω, στις οικογένειες τους , στις ψυχές όλων .
καλημέρα μας με γεύση από ζωή , γεύση από υγεία και αγάπη .... καλημέρα ξέρω πως όλοι με λέτε αισιόδοξο και αυτό για μένα είναι αισιοδοξία , να βλέπω ήρωες να παλέυουν για μήνες και χρόνια ολόκληρα !!!


άγγελε μου δεν θέλω να είσαι λυπημένη ,όλα θα πανε καλά...

 

Πρωινές Μικρές Περιπλανήσεις

 νοερά κάνω..... στην καλημέρα της μεγάλης ανάγκης, μιάς μεγάλης ανάγκης για ένα ''νέο μοντέλο'' ζωής , ολοδικό μας και εν δυνάμει πιο όμορφο.... βλεπω αυτό το πρότυπο που ζήσαμε μέχρι τώρα, αυτό το πρότυπο που μας κάνουν πασούλα μόνο για γκόλ δεν πάει .... μας παρέδωσε σε μια ''αυτοκτονία'', σε μία ''αδυναμία'', σε μία ''απογοήτευση''.... επαναπροσδιορίζω απλά καθημερινά πράγματα πάντα και συνέχεια, κατανοώντας την ανθρώπινη τάση για κάλυψη αναγκών, αλλά μαθαίνοντας και τον σεβασμό του διπλανού, στα θέλω του, στον πολιτισμό του, στο πιστεύω του, σε ότι αγαπά..... Γυρίζω την πλάτη σε αυτό τον ''φόβο'' που έχει καλλιεργηθεί, σε αυτό τον αμυντικό φόβο ... Ας ξυπνήσουμε και ας ξυπνάμε χωρίς καμία ''άρνηση'' της καλύτερης πλευράς μας, των καλύτερων ενορμήσεων και δυνατοτήτων μας... Καλημέρα όλη μέρα βλέπω όμορφα πράγματα γύρω μου , καλημέρα κόσμε , καλημέρα σε όλους μας και καλή περιπλάνηση ..... και ακουστικά !!!!!!

 

 

Η Καλημέρα Μου Σήμερα...

...έχει τη σκέψη..της αγάπης και μιας ίσως...προτεινόμενης διαδρομής..!!!Αν η ζωή σας ήταν ένα ένα αυτοκίνητο...τιμόνι ας είναι η λογική...μηχανή του το πείσμα του κάθε θέλω σας... βενζίνη ο κάθε χτύπος της καρδιάς σας και προορισμός σας η αγάπη...που εύχομαι να μη βγείτε από τον προορισμό αυτής...γιατί οι ''πινακίδες'' των παρακάμψεων...είναι πολλές!!!!Να έχετε όλοι μιά όμορφη μέρα...χαμογελαστή...καλοταξι-δεμένη (σφιχτά)...και μη ξεχνώντας μιά ματιά και λίγο στα ''ψηλά''....!!!

Θά' θελα....

...να ήμουν δυνατός,να πάρω τα βάσανα όλου του κόσμου στους ώμους μου...

Θα 'θελα να 'μαι ουρανός,να μη ξαναβρέξει στα μάτια κανενός...

Θα 'θελα να 'μαι ένα μικρό χαμόγελο,στα πιο σφιγμένα χείλη...

Θα' θελα να 'μαι όνειρο,και θα 'μουν πάντα ωραίο...

Θα 'θελα να 'μαι ουρλιαχτό,για να σιωπώ στον κάθε φόβο...

Θα 'θελα να 'μαι ο χρόνος που κυλά,να σταματώ σε κάθε γέλιο...

Θα 'θελα να 'μαι η παρηγοριά,να έδιωχνα τους πόνους...

Όμως εγώ είμαι η σιωπή...πάντα παρόν χωρίς φωνή,μπροστά στην ομορφιά σου...!!! ΝΤ

Απόψε...

..δέν έχω σκοπό να κουράσω κανενός τα μάτια...γι αυτό σκέφτηκα απλά να σας αφιερώσω ένα πάρα πολύ αγαπημένο μου τραγούδι....που από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου...είναι ένα από τα τραγούδια που θα ήθελα να είχα γράψει .Δέν το λέω εγωιστικά...αλλά το αγαπάω τόσο που το θεωρώ κομμάτι του κόσμου μου.Σας εύχομαι ένα όμορφο παρασκευόβραδο...και μη ξεχνάει κανείς γιατί κοιτάω...ΧΑΜΟΓΕΛΟ!!!!Την αγάπη μου....

Αφιέρωμα...

...στη μάνα της σκέψης...στη μάνα της σιωπής...στη μάνα της μοναξιάς......στη μάνα της κάθε ανάμνησης...στη μάνα του εαυτού μας του ίδιου...στη μάνα της ίδιας στιγμής που λέγεται ΖΩΗ...!!!!Ο δρόμος της αντάμωσης με την ευτυχία αισθάνομαι ότι είναι πολύστροφος...κακότεχνος...άλλοτε ανηφορικός...άλλοτε κατακόρυφα κατηφορικός...αλλά μη μου πείτε ότι αυτός ο δρόμος δεν είναι η ίδια η ζωή...η κάθε μας μέρα...ακόμα κι αυτή εδώ η στιγμούλα...???Ζωή...μια λέξη συνυφασμένη με τη ''μάνα'' κάθε μας θέλω...με την ίδια τη γέννηση κάθε μία προσδοκίας μας...!!!!Ε ναι...αντάμωσα την ευτυχία....σε κάποιο τοίχο...που έχω περιφράξει τη δική μου ''συνοικία''...!!!Εύχομαι να είστε όλοι καλά...μανάδες και τέκνα της κάθε επιθυμίας σας πάντα....και να έχετε ένα όμορφο βράδυ...με τη μνήμη ότι το αύριο σίγουρα μπορεί να το κάνουμε πολύ ομορφότερο από το κάθε σήμερα...!!!Την αγάπη μου....

Θα Μπορούσα...

...να γράψω τόσα πολλά...τόσες μα τόσες ευχές που θα ήταν κουραστικό να κάτσει ο καθένας να χαλάει το χρόνο του διαβάζοντάς 'τες.Γι αυτό θα προσπαθήσω να πω όσο πιο σύντομα μπορώ...να έχετε μιά όμορφη Αναστάσιμη νύχτα...να είστε όλοι μα όλοι καλά...και οι οικογένειές σας κι εύχομαι μέσα από τη ψυχή και τη καρδιά μου..Η Ανάσταση Του Κυρίου μας...να φέρει και ανάσταση φωτός μέσα μας...αρχίζοντας όλοι να νιώθουμε την αγάπη μέσα μας...να μάθουμε να συγχωρούμε και φυσικά να φωτίσει το πρόσωπο του καθενός σας με το πιο όμορφο αντάξιο της ημέρας χαμόγελο!Όσο για το αύριο...μιά γνώμη μου ίσως...να μη ξεχάσετε να δώσετε την ομορφιά και την αξία που σας αξίζει αλλά αξίζει πάνω απ όλα και όλους
Στον Κύριό μας!!!Σας ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ για ότι κάνετε για μένα και να είστε σίγουροι ότι κάνετε πολλά περισσότερα απ ότι μπορεί να φαντάζεστε!Με όλη μου την αγάπη και τις πιο θερμές εγκάρδιες ευχές μου...Νικόλας.

Άν...

..έχεις την αίσθηση ότι δέν σε καταλαβαίνει κανείς...ότι όλο αυτό σε πονάει και αισθάνεσαι αδικημένος...χαμογέλα και μη φοβάσαι!Δέν είσαι ο μόνος...είμαστε πολλοί και όλοι στην ίδια μοίρα....την ανθρώπινη!Το κλειδί είναι εντός σου...εντός μου...εντός σας...εντός μας!!!Μη σκεφτείς ποτέ ν αλλάξεις ρότα!Μείνε άνθρωπος και που ξέρεις...απόψε μπορεί στην αγκαλιά του Μορφέα να σου δωθεί η λύση!!!

Τις Μέρες....

...κρύβομαι καλά μα είναι βαρύς ο πόνος έχω πολλούς να μ' αγαπούν μα πάλι νιώθω μόνος..!Δέ νομίζω ότι έχω πολλά να πω γιατί ο στίχος από μόνος του μιλάει σε όλους φαντάζομαι!Πλησιάζει η ώρα νομίζω που πρέπει να ντυθώ παιδί...να μάθω καμιά αλήθεια!!!

ΔιαβάΖοντας...

...έναν από τους στίχου του Μενέλαου Λουντέμη..που έχουν ντύσει μοναδικά οι Κατσιμήχα...που λέει:''έλα κοντά μου,δέν είμαι η φωτιά,τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια,τις πνίγουν οι νεροποντές,τις κυνηγούνε οι βοριάδες..''..σκέφτομαι ίσως τελικά..όχι οτι μόνο δέν είμαι φωτιά αλλά μπορεί να έχω κάτι από ''αέρα'' κι αυτό ίσως γιατί μου αρέσει με τη σκέψη να ταξιδεύω όπου αγαπάω...όπου ονειρεύομαι,πέρα από κάθε σύνορο χωρίς να νιώθω λύπη!Έτσι...αυτόν τον όμορφο στίχο τον προσαρμόζω στα περίεργα μέτρα μου..αλλάζοντας του μέτρο και φτιάχνοντάς τον πάνω στη σκέψη μου λέγοντας...''έλα κοντά μου δέν είμαι η φωτιά..είμαι αέρας που σου κλέβει κάθε σκέψη,είμαι αέρας που σε πάει όπου αγαπάς,είμαι αέρας που στεγνώνει ακόμη και ένα τόσο δα δάκρυ σου,τα μάτια σου αν δούνε..'' Επομένως...πάρε τη θέση της φωτιάς εσύ..κι εγώ του αέρα...να σου φουντώνω το κάθε σου θέλω...και σήκωσε πανί να σε ταξιδέψω όπου αγαπάς...!!!

Είναι Κάτι Βράδια..

..σαν κι αυτό,που στο μυαλό μου τριγυρίζουν λογιών λογιών σκέψεις.Η τωρινή μου σκέψη...δέν ξέρω αν έχει το ερώτημα μέσα της ή τη γνώση..απλά αισθάνθηκα την ανάγκη να τη μοιραστώ μαζί σας και ο καθένας ξεχωριστά νομίζω ότι θα καταλάβει τον τρόπο που το λέω κι όχι φυσικά αν έχω δίκιο ή άδικο.''Τελικά ίσως να μην έχουμε αυτό που αγαπάμε πάρα πολύ..γιατί πολύ απλά δέν έχουμε τη τόλμη και τη δύναμη να πληρώσουμε και το ανάλογο τίμιμα''.Οι σκέψεις δικές σας...και δική μου όλη η αγάπη για όλους και τον κάθε έναν ξεχωριστά,μικρέ κι απρόσωπε γυάλινε κόσμε μου!!!Για το μόνο που είμαι σίγουρος είναι οτι αξίζει να τολμάμε ν αγαπάμε!Η αξία αυτού μεγάλη...και το τίμιμα...ΕΣΥ.

Μή Ρωτήσετε Γιατί...

 

αλλά αισθάνομαι την ανάγκη πραγματικά,να μοιραστώ μαζί σας κάτι που ήδη είμαι σίγουρος ότι ξέρετε αλλά θα ήθελα να σας θυμίσω γιατί κάποιες φορές η ίδια η ζωή,με τους ρυθμούς και τα άγχη της μας κάνει να βάζουμε σε δεύτερη θέση κάποια πράγματα.Έτσι λοιπόν σας θυμίζω..''Να μη ξεχνάτε να λέτε αυτά που αισθάνεστε εκεί που το αξίζουν και όχι μόνο''.Είναι σκληρό όταν κάποιος νιώσει ότι άργησε να πει γι αυτά που αγαπάει.''Σ αγαπάω''...μια λέξη τόσο μικρή,τόσο ανιδιοτελής,τόσο ειπωμένη,μα και τόσο μαγική αν ειπωθεί από τα σωστά χείλη,μέσα απ' την ίδια την ψυχή!Η ζωή με έμαθε ότι ο χρόνος είναι σκληρός και γρήγορος.Ένα ανοιγόκλεισμα των ματιών κάθε χρονιά.Έτσι θα ήθελα να ξέρετε ότι σας αγαπάω πραγματικά και χαίρομαι που πλέον έχω τη γνώση να προλαβαίνω το χρόνο..τουλάχιστον με λέξεις!!!!

Μή σταματήσεις...

...να αισθάνεσαι,όπου κι αν έχει σκοπό η ζωή μας να μας βγάλει!Πάμε λοιπόν και μη φοβάσαι,θα τα καταφέρουμε..αρκεί να θυμάσαι να χαμογελάς!

Προσοχή...

Κατά την περίεργα ταπεινή μου γνώμη,νομίζω ότι πρέπει κάποιος να γνωρίζει αν μπορεί να αγαπήσει με όλη του τη ψυχή ή αν μπερδεύει αυτό το μοναδικό συναίσθημα με την συνεξάρτηση!'Ισως,'ενας τρόπος για να το μάθει αυτό κανείς να είναι η γνώση της διαφοράς μεταξύ της ανάγκης και της αγάπης..και η θύμηση ότι η ανάγκη πληγώνει τις περισσότερες φορές.

Τελικά η ζωή...

...ίσως να είναι ένα αδιάκοπο κυνηγητό,κι εμείς κυνηγοί κάποιων αξιών,κάποιου ονείρου,μιας αγάπης,μιας ιδέας,ακόμη και της κάθε στιγμής της μέρας της!Ζωή κυνηγών και κυνηγημένων.Ζωή ανεξάρτητη μα και πολλές φορές θύμα των ίδιων των επιλογών μας.Ζωή στολισμένη με ένα χαμόγελο αλλά βαφτισμένη μέσα σε ένα δάκρυ.Ζωή επίγεια που νιώθεις το πόνο στο κάθε βήμα αλλά και ζωή που μπορεί να χει φτερά..έστω και κλεμμένα..που σε κάνει να πετάς.Ζωή...τόσο μυστήρια αλλά και τόσο απλή!Όλα στη ζωή κι όλα είναι ζωή.Αν με ρωτούσε κάποιος τι μπορεί να είναι για μένα η ζωή..θα απαντούσα...''η στιγμή''!!!Σ αυτή τη στιγμή λοιπόν...που μπορεί να έχει μορφή χαράς αλλά και μιας καταδίκης.Καληνύχτα Ζωή-Ζωή καλημέρα!!!

Παρατηρώντας...

 

...το κόσμο που διαβαίνει...προς καθορισμένο ή κάποιες φορές ακαθόριστο τόπο...κοιτώντας τους χωρίς να γίνομαι αντιληπτός...νιώθω τις μοναξιές τους...!!!Νιώθω την ανάγκη γι αγάπη...για έναν καλό λόγο...!!!Όλο αυτό με κάνει να σκέφτομαι....πόσες άραγε καρδιές ζητούν λίγη αγάπη....????Έτσι...μέσα στο μικρό και περίεργο κόσμο μου...μπαίνω στη θέση τους και αυτοεξησιοδοτούμαι να φωνάξω γι όλους αυτούς...παίρνοντας του καθενός το πόνο και χρησιμοποιώντας τις φωνές τους λέγοντας....''Ζητείται αγάπη...με κέρδος υψηλότερου του κόστους...''!!!Μπορεί να είναι παράξενος ο τρόπος των αισθήσεών μου για κάποια πράγματα γύρω μου...αλλά αυτό δέν σημαίνει ότι δέν τα νιώθω αληθινά και δέν τα ζώ μέσα στο μικρό και περίεργο κόσμο μου!!!Εύχομαι εσείς να μην είστε κάποιος-α...από τους διαβάτες που πέρασαν ή περνούν μπροστά από τα μάτια μου....!!!Την αγάπη μου πάντα...και να είστε σίγουροι ότι...κάπου θα είμαι πάντα...σιωπηλός να παρατηρώ...αυτά που οι άλλοι αδιαφορούν...αυτά που για κάποιους ίσως να μην έχουν αξία...αυτά που αγαπώ...και μέσα σ' αυτά που αγαπώ είναι ο καθένας γύρω μου...γιατί μέσα από τον καθέναν...βρίσκω και βλέπω...εμένα...εσένα...εμάς...εσάς...!!!

Άκου τί όμορφο...

....που μοιάζει το γαλάζιο...με τη γνώση που του δίνεις....!!!Ποτέ δέν θυμάμαι να ήταν τόσο γαλανό....τόσο γεμάτο αναπνοές...τόσο γεμάτο αγάπη....!!!Δέν θα μπορούσα να μη μοιραστώ αυτή την ομορφιά....

Ώς μιά μικρή κατάθεση ψυχής....

....επιλέγω αυτό το τραγούδι...που αγαπάω...αλλά και που μέσα σ αυτό ίσως να βλέπω και κάτι από μένα...!Ήρθε η ώρα να σας ευχηθώ μέσα από τη καρδιά μου...να έχετε μιά όμορφη συνέχεια στη νύχτα σας....και να σας βρει το αύριο με το καλό...αισιόδοξους...χαρούμενους...χαμογελαστούς...και δέν χρειάζεται καμιά αιτία για όλα αυτά...αρκεί η γνώση του....ότι κάθε νέα μέρα...μπορεί να έχει και κάτι από εμάς...κάποιο δικό μας στίγμα....κάποιο δικό μας όνειρο...κάποια δική μας χειρονομία αγάπης...κάποια αλήθεια που πρέπει να πούμε...ή κάποια συγχώρεση που πρέπει να δώσουμε ή να ζητήσουμε...κι ε΄τσι μ αυτό το τρόπο να μείνει κάτι όμορφο από αυτή για το μέλλον μας...!!!Έτσι...καταλήγω πάντα σε λίγες κουβέντες που αγαπάω πάντα να λέω...έστω κι αν γίνομαι γραφικός για κάποιους....!!!Να μη ξεχνάτε στη κάθε σας μέρα να της δίνετε τη μοναδικότητα που της αξίζει...αλλά και από τη γνώση μου για σας....σας αξίζει...όμορφη συντροφιά του περίεργα μικρού γυάλινου κόσμου μου!!!Να είσαστε πάντα καλά....!!!!Την αγάπη μου σε όλους και όλα....

Της μνήμης το παιχνίδι...!!!

Κάποιες στιγμές η μνήμη μας κάνει περίεργα παιχνίδια...φέρνοντας μπροστά μας...εικόνες...ακούσματα...γεύσεις κάποιες φορές...συναισθήματα...και τόσα άλλα που δέν μπορούν τόσο εύκολα να κλειστούν σε λέξεις...!!!Ένα τέτοιο παιχνίδι αυτή τη στιγμή παίζει η μνήμη μου με μένα...και θα προσπαθήσω...αν δέν βγω τουλάχιστον ισόπαλος...να πετύχω μια καδμεία νίκη...!!!

Όταν...όταν...όταν...

...όταν έχω τη χαρά της συντροφικότητάς σας...ο κόσμος μου είναι λιγότερο απάνθρωπος...μοναχικός...σκληρός...σκοτεινός...άχρωμος...!!!Χαίρομαι που έχω εσένα...χαίρομαι που έχω εσάς..χαίρομαι που μέσα σε εσάς βρίσκω κι εμένα....!!!!Για όλους εσάς λοιπόν...